13. asrın son yarısı ile 14. asrın ilk yarısında yaşamış olan Dâvûd-i Kayserî, İbnü’l-Arabî sonrası tasavvufunun en önemli konusu olan vahdet-i vücûd anlayışını felsefi bir dil kullanarak anlatmıştır. Bu yönüyle, teorik bilgi ile keşfî ilmi birleştiren tefekkür tarzına sahip İslâm âlimlerinin başında gelmektedir. Osmanlı Devleti’nde kurulan ilk medresenin başmüderrisi olan Dâvûd-i Kayserî’nin varlığa ilişkin tasavvufî yorumu İran, Arap, Türk ve Hint kültürleri üzerinde derin bir etkiye sahiptir.
